Onder wiskunde

achter de brilglazen van het stille
meisje schuilt een droom zonder vleugels

ze deed het raam open

buiten was roze bloesem, binnen de
schaduw van het meisje en ergens
was zij ook

je zonk duizend sloten door met
soppende schoenen maar ze fladderde
als een zeepbel door je vingers

wat je ook deed met je grinnikende
jongenslach jongensogen jongensdromen

zo keek ze je aan zo verdween ze door
de lijnen van het spiraaltjesschrift
(blauw, blauw, wiskunde vandaag, lichte
krabbels, aantekeningen afbuigend
van de kantlijn)

maar zonder achterlating van spoor
of weeïge deo-geur

jij was hier zij ergens achter blonde krullen
en zwarte pupillen, het mensje in haar
hoofd was op reis gegaan

slechts restte een schaduw
met lichaam