Het leed dat schapentellen heet

Onder de wol van
pas-geverfde dromen:

alle schapen die je hebt geteld en geschoren
verdringen zich om je heen en het
hek splijt zichzelf in twee.

“Ren, schapen, ren!”

En in de schappen van de supermarkt
kun je de stille kreten

horen.

Ik zou willen dat je was

ook als de regen valt ben
ik je niet vergeten,

ik zou willen dat je was in de
dagen en de nacht, jouw schijnsel
naast mijn lichtende maan - ben jij
het niet schijnt zij in mijn ogen
ben ik weer wakker, wakker, wakker
en alleen

je bent
vast ontelbaar veel zacht-

er. zachter dan de dennennaalden
en zachter dan de fluwelen nacht. ik
mis je ik mis je ik wil weten

hoe je borstkas voelt en hoe
je mondhoek lacht.

Krant

de smaak van aarde
overspoelt het hemelgewelf

en we dragen duizend namen
meer naar de ondergang

mensen zijn hier nummers:
ze geven
zwarte vegen op je vingers
van de krant en

in de trein rijd je alle
doodsbedreigingen voorbij

zelfs de plaatsnamen vervagen
onder hun accenten en
ongrijpbaarheid

de conducteur komt en
we zijn ze alweer kwijt