tag:blogger.com,1999:blog-15467697571895589342024-02-02T16:04:35.480+01:00Dromen van papierUnknownnoreply@blogger.comBlogger79125tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-83972346136695493462013-03-26T17:36:00.000+01:002013-03-26T17:36:49.129+01:00Middernacht<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div>
<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standaardtabel;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Er waren dingen gaan slapen, er waren oogjes dichtgegaan<br />
de nacht had zich omgerold, was zélf boven de Hollandse velden<br />
aan het slapen gegaan<br />
<br />
en in haar vleugels, in het zachtste zwart wat er die middernacht was<br />
zijn wij toen rondjes gaan lopen alsof dit alles was<br />
alsof we eeuwig sliepen, maar dan wakend, met z'n tweetjes in het gras<br />
dat niet veel meer dan aan zee ontrokken modder was<br />
<br />
en op deze dingen bouwden wij onze dromen uit<br />
en deden wij alsof wij meer waren dan tweemaal alleen<br />
alsof wij geliefden waren met gedachtes om bij stil te staan<br />
en ergens en doelen om heen te gaan<br />
<br />
maar we bleven niet lang want de wereld brak open en de nacht <br />
vloeide weg en we renden, niet voor de zee want die bleef wel liggen<br />
niet voor de modder, want die zakte nog niet weg<br />
en niet voor de zon en niet voor overdag <br />
maar voor het licht waardoor de wereld zoveel anders </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
en zoveel vreemder zag. </div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-51004435898498579112012-11-26T20:24:00.001+01:002012-11-26T20:27:42.632+01:00BladblazerDit eindeloze. Dat het jeukt. Dat de dagen langzaam over de
horizon omhoog krabbelen terwijl de nachten vervagen, de zon die
zichzelf in het glas van de gebouwen vangt en vanuit alle hoeken in je
ogen brandt. Binnen dit de lijnen, de straten, de hoeken. Het mos dat
zich tussen de tegels vecht om er dan een dood te sterven. De
bladblazers die met slepende stappen de herfst de weg af, de stoep op
blazen.<br />
<br />
Op zo’n dag loop ik verder dan normaal, zoek ik een halte
verder de tram, wring ik me tussen lijven die niet meer zo excessief
zweten en droom ik over liefde. Ik droom met open ogen naar de grond
starend over armen en daar de vingertoppen opleggen tot je de spieren
onder de huid voelt aanrollen en wegdeinen. <br />
<br />
Blauwe ogen. Blauw
als de lucht. Een blanke huid, die tevens niet te wit mag zijn. De
spieren onder je vingers voelen aanrollen. <br />
<br />
In dit alles voedt de
sleur zich met de tijd en volgen ogen mijn stappen. Van lokaal tot
lokaal, het laminaat op de grond glanst, mijn hakken tikken, mijn
schoenen sloffen. Op mijn schouders ligt eindelijk de afdruk van een arm
als ik later de nacht indrink, weer later op een perron ben ik alleen
en tel ik mijn stappen tot het eind. De dag verstrijkt. Breekt aan. Ik
herinner me armen en mijn vingers tasten in mijn jaszakken naar andere
handen.<br />
<br />
Als ik over het water staar en zie hoe prachtig blauw
deze is - zie je hoe mooi het blauw in het water is? - zou ik je willen
aanraken en deze dag willen vervolgen naast jou. Maar je ogen zijn zo
anders en je bent het mooist als ik niet naar je kijk. <br />
<br />
Je bent
een bladblazer die zijn best doet op bladerloze wegen. Je bent de wolk
die met een bocht om de zon heenzwenkt. Je bent een helikopter midden op
de dag terwijl je als klein kind dacht dat dat je nooit zou gebeuren,
zoveel geluk op één dag, dat je zelfs een echte helikopter ziet. Je bent
wat ik niet snap.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-66166276264058776842012-07-04T22:02:00.001+02:002012-07-04T22:05:11.470+02:00Een ongebroken vrucht<div style="text-align: center;">
Ontmoet me als de hemel bloed en </div>
<div style="text-align: center;">
laat dan jouw huid</div>
<div style="text-align: center;">
tegen mijn huid</div>
<div style="text-align: center;">
zoals een ongeboren vogeltje</div>
<div style="text-align: center;">
tegen de randen van zijn ei</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
laat de hele nacht blind en onze zijn</div>
<div style="text-align: center;">
en pas als ze met scherven daglicht openbreekt</div>
<div style="text-align: center;">
mag je weg en verder gaan</div>
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-69764479072774286602012-02-25T20:35:00.000+01:002012-02-25T20:36:47.309+01:00Geen titel<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Je haren vastbinden aan een touw<br />
het touw aan een brug vastbinden<br />
dan op de rand van de brug gaan staan<br />
dan springen.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Van tevoren misschien geteld hebben hoeveel haren je had,<br />
ze op een nacht<br />
één voor één door je handen laten glijden<br />
vastbinden wat je al had gehad.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br />
Later, of vrij snel, ontdekken wie sterker was.<br />
Hoeveel gewicht je haar kon hebben.<br />
<br />
Dan, indien je niet valt, je gewicht door je haren delen,<br />
zo ontdekken wat je haar minstens kon houden.<br />
Misschien opnieuw je haren tellen,<br />
kijken wie er gesneuveld waren en daar kleine kruisjes voor maken.<br />
<br />
Was het haar niet sterk genoeg: had je maar één kruis nodig<br />
mits de brug maar hoog genoeg<br />
de grond maar hard was.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Anders waren er geen kruizen uit te delen.<br />
<br />
Indien sterke haren:</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
daarna oppassen voor vrouwen<br />
die heulen met de vijand<br />
die 's avonds je haren afscheren<br />
die 's avonds je kracht weghalen.<br />
<br />
Met zwakke haren bidden voor een beter eind.</div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-29561235145203255362012-01-24T17:15:00.002+01:002012-01-24T17:15:18.248+01:00Een laatste wens<div style="text-align: center;">
Ik wil niet eeuwig in dit lichaam gevangen zijn<br />
en onder lagen van verstikkend veen thuishoren<br />
ik wil niet, als een trieste parodie op wedergeboren<br />
wormen in mijn longen en kevers in mijn brein.<br />
<br />
Ook de vrijheid van de horizon kan mij niet bekoren<br />
want als ik dood ben en mijzelf al heb verloren<br />
dan is verstrooien op de Noordzee schone schijn:<br />
ik zal namelijk nimmer in mijn asresten zijn.<br />
<br />
Wanneer ik niet meer adem in mijn sterfbed<br />
laat dan een ander van mijn longen leven<br />
want liever dan weg te rotten, word ik weggegeven<br />
<br />
En dat wat over is: mijn spieren en skelet<br />
mag worden schoongemaakt en opgezet<br />
in plaats van te verbranden en vergeten.
</div>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-11550612470377734802011-11-20T16:12:00.001+01:002011-11-20T16:16:24.979+01:00Vervloekt zijn zij, die beter weten<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Maar intelligentie
doet vrezen, </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
zoals anorexiameisjes
veel beter weten</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
hoe hard de wereld
voor hen is</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
hoe zij de spiegels
zien, en </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
in de spiegels de
mensen die zij voor anderen zullen zijn.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Als er cijfers waren
voor jou en mij</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
dan scoorden we zeer
magere zesjes,</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
hoe intelligenter</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
hoe depressiever</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
hoe meer anorexia</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
hoe eerlijker wij
zouden worden en<br />
hoe beter we zouden weten</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
dat we onvoldoendes
zijn</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
in andermans
zelfvoldane ogen.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
En laat die
zelfvoldane volvretende massa</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
zich nou zó veel
toedichten</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
dat ze zichzelf zeven
punt achten en</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
negens</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
in denkt, voor geluk
en zo</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
- wij mochten niet
eens weten wat het is.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Want alle eerlijkheid is
vervloekt!<br />
De enige zegen</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
is het niet te hebben</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
en jezelf</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
eindeloos</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
te overschatten.</div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-9736904357987304012011-11-02T22:02:00.000+01:002011-11-02T22:03:20.199+01:00Ik kan niet meer huilen...<div style="text-align: center;">
<br />
Ik kan niet meer huilen want<br />
mijn tranen zullen nog drie landen<br />
doen overspoelen die tot heden de dans<br />
ontsprongen zijn. Alles is uit den boze:<br />
eten nog het meeste. Je weet dat elke hap<br />
een ander vier happen ontneemt <br />
van plaatsen waar de grond nog vruchtbaar is. <br />
<br />
Want waar de grond nog vruchtbaar is zijn de mensen hongerig.<br />
We hebben onszelf tot God durven benoemen<br />
en we knippen de verkeerde draden door <br />
tot alles deze kant oprolt.<br />
Gentechnologie is een loze belofte<br />
in een wereld als dit:<br />
alleen de tomaten raken voller van water<br />
terwijl monden verdrogen. <br />
<br />
Terwijl de monden verdrogen duurt het nog vele jaren<br />
tot wij eindelijk eens sterven mogen.<br />
Tot de aarde onze huid mag straffen voor al wat wij misdeden, <br />
maar we vullen de bedden met rimpels en kwijl en geven het eten.<br />
Euthanasie helaas nog niet verplicht. <br />
We rekken eindeloze levens.</div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-42756067152868138362011-10-15T19:19:00.003+02:002011-10-15T19:19:35.494+02:00Mensen<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 9pt;">Er zijn mensen waarvoor de wereld zou willen
sterven</span></div>
<div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 9pt;">zou ze beseffen hoe mooi ze waren,</span></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 9pt;">hoe zacht zelfs hun schaduw
is,</span></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 9pt;">hoe men gekoesterd kan worden
in een glimlach</span></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 9pt;">oogopslag</span></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 9pt;">voetstap.</span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-81037278240134067602011-09-12T19:13:00.000+02:002011-09-12T19:14:05.173+02:00Relativiteit<div style="text-align: center;">
Ik heb vannacht de hele tijd<br />
naar je uitgekeken.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div>
</div>
<div style="text-align: center;">
De klok was zo moe<br />
dat ze niet meer verspringen wilde.<br />
Ik wist het zeker:<br />
ik heb een uur op je staan wachten,<br />
maar het duurde een minuut.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
De tijd heeft altijd gelijk, vond jij,<br />
want alleen slimme mensen weten<br />
van relativi-tijd.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
relatief<br />
heb ik een uur op je gewacht</div>
Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-60330729488752999932011-09-05T19:12:00.002+02:002011-09-05T19:16:55.702+02:00Bewustzijn<div style="text-align: center;">
In een droom </div>
<div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
was het water in mijn
navel</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
de bron van de boom</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
en ik had takken als
rafelranden</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
en vingers als
knoppen</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
vastgeklemd</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
maar opengebarsten</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
toen het lente werd. </div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
En de restlucht zoog
zich uit mijn logen</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
en mijn nieren
dreven, ingebed in bloed,</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
steeds verder weg van
mij,</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
en ik zag</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
hoe eenzaam ze waren</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
en glibberig. Twee
lege organen. </div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
En mijn baarmoeder
verdronk </div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
in uitgestelde
ongesteldheden; ik had </div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
te lang gewacht,</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
toen mijn darmen
openwaaiden,</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
ik had teveel
verwacht, zag hoe ze vervlogen.</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Ik zag zelfs hoe het
zwakke kloppen van mijn hart</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
zich ontrukte aan de
duisternis van mijn borstkas.</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
En met de wetenschap
ontdaan te zijn</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
van alles wat ik was,
bleek mijn ik, slechts </div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
een utopie van mijn
hersenkwab. </div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-48547615004418848602011-08-15T18:50:00.000+02:002011-08-15T18:50:07.127+02:00De derde<center>Ik denk niet langer dat jij dit gevecht<br />
nog winnen zal. Onder het ijs zijn mensen,<br />
anders dan jij, voor mij neergelegd.<br />
Misschien voorzag het, dat ik wensen<br />
<br />
zou dat jij niet meer was, maar hij (zij?) wiens naam<br />
ik nog niet ken. Dat als het water zou smelten<br />
tot het water was, de tijd om verder te gaan<br />
gekomen bleek - ik zoek wel een nieuwe held en<br />
<br />
jij bent voorbij. De dag breekt open als de nacht<br />
vergaat, de wegen verschuiven, het is te laat<br />
om te blijven. Jij hebt immers te lang gewacht<br />
<br />
(of ik op jou). De zon herrijst, de grond blijkt<br />
ook nog steeds vruchtbaar te zijn: hier staat<br />
weer een klaproos die naar boven reikt.</center>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-58295729456005149332011-08-15T18:49:00.001+02:002011-08-15T18:49:30.415+02:00De tweede<center>Een stille winter, precies zoals je had verwacht<br />
toen je nog klein was, een kind van zomermaanden<br />
die de kou van sneeuw nog niet zo veracht<br />
als ik later zou doen. En ineens waande<br />
<br />
ik me weer in een sprookjesland: maar kaal,<br />
niet meer kleurrijk, maar vergeten. De lucht<br />
was stil en grijs, er lag een gat in ons verhaal -<br />
als een einde, of misschien niet, een zucht.<br />
<br />
Ik was je vergeten, maar tegelijkertijd niet,<br />
ik vroeg me af wie nu aan je dacht,<br />
of er nog een warm hart was, en liefdesverdriet.<br />
<br />
Of dat alles met mij was vergaan tot de rust<br />
in het hart van een orkaan, een soort nacht-<br />
merrie, slechts even in slaap gesust.</center>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-18153475159488821222011-07-22T15:41:00.000+02:002011-07-22T15:41:08.377+02:00De eerste<center>Mijn herfst duurde langer dan verwacht,<br />
de trekvogels zijn tot drie keer teruggekomen<br />
om weer weg te gaan. En elke nacht<br />
bleek te koud en te diep om weg te dromen:<br />
<br />
ik sliep al maanden bij ’t krieken van de dag,<br />
wist niet meer van de dauwparels noch goud<br />
was vergeten wat men elke ochtend zag,<br />
van hoe het zonlicht glanst - de nacht ophoudt.<br />
<br />
Maar de wegen weer gekort zoals ’t ‘s ochtend was,<br />
de dag aangebroken met sneeuw zo wit<br />
als wedergeboren, tevens breekbaar als glas,<br />
<br />
en al wat ooit was, vergaan tot dit:<br />
het soepel uittrekken van de regenjas,<br />
nu er weer vergeten, niet regen, in de lucht zit. </center>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-32267233137270284302011-07-03T14:32:00.001+02:002011-07-03T14:32:27.703+02:00Aan een jong meisje<center>Waarom doe je zo je best,<br />
meer jaren te verwerven?<br />
Jong blijven is moeilijker<br />
dan moet je jeugdig sterven.</center>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-69309279370216198832011-07-01T23:43:00.002+02:002011-07-08T11:58:15.279+02:00De definitie van fysieke pijn<center>Dat het je echt raak, zo dichtbij komt<br />
dat je het voelt als hete adem<br />
in je gezicht: maar dan anders.<br />
Meer schroeiend.<br />
Meer vlekkend.<br />
Meer bloed op het tapijt.<br />
</center>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-20377142796804646252011-06-26T19:42:00.000+02:002011-06-26T19:42:16.740+02:00Even nog een stilte<center>Even nog een stilte:<br />
<br />
een dienblad vol kopjes<br />
waarvan de schaduwen langzaam<br />
de nacht tegemoet dansten,<br />
<br />
terwijl deze nog een uur of wat<br />
op de drempel twijfelde. <br />
<br />
</center>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-42677436715050865602011-06-24T15:21:00.002+02:002011-06-24T15:21:58.438+02:00Tuinman<center>Je had planten in je ogen zei je,<br />
maar waarom dan -<br />
waarom planten als je ook vissen kunt hebben<br />
en het bubbelige kunt bezweren<br />
van de meerval en de pieterman,<br />
in plaats van onkruidtrekkend<br />
in het plaatselijk blikkenveld.</center>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-88183336868289277742011-06-17T17:49:00.004+02:002011-06-24T15:15:57.715+02:00Mus<center>De zeevogels traag<br />
in de lucht gekerfd:<br />
hun vleugels verstard<br />
en hun roep<br />
onbedaarlijk<br />
als de horizon<br />
de ruimte tart.<br />
<br />
Ik zou niet willen dat je giftige appels at<br />
- komkommer of taugé, het is mij om het even -<br />
de heksen zouden komen.<br />
Je bent te bruin<br />
te lief<br />
te zacht.<br />
Je hebt al bijna borsten. <br />
<br />
En als je toch langzaam loslaat<br />
van je lijmlaagje,<br />
zullen we de spijkers scherpen,<br />
zullen we je verzekeren<br />
van altijd-hier</center><center>en nimmer elders.</center><center><br />
</center>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-76681947844758248832011-06-06T21:23:00.002+02:002011-06-18T22:15:43.664+02:00Kersenboom<center>En toen je nog niet leefde maar<br />
toch ook niet dood was<br />
<br />
- om dood te zijn moet men sterven -<br />
<br />
en je toen je vooruit liep op de zaken,<br />
de moleculen in een kersenboom was<br />
maar nog niet jezelf: jij, jij was dus niets.<br />
<br />
<br />
adem<br />
leef<br />
sterf<br />
<br />
<br />
Maar wanneer je ophoudt dood te zijn<br />
en begint met niets te worden<br />
en je moleculen in de grond<br />
en je tanden en je haren en alles<br />
dan wordt dat opnieuw<br />
<br />
een kersenboom<br />
en dan:<br />
een jij. <br />
</center>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-21141180386934573352011-05-15T12:41:00.002+02:002011-09-05T19:13:49.101+02:00Voorlopig<br />
<center>Ze hadden voor haar een kamer op de groei gekocht,<br />
waar haar tenen nog even konden uitstrekken<br />
voordat ze de wanden zouden raken:<br />
die leeg waren van vochtplekken of schimmeldraden<br />
die leeg waren van geschiedenis of ademtocht.</center>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-49191471169892631762011-05-14T23:23:00.003+02:002011-09-05T19:14:01.341+02:00Dromen der Aarde<br />
<center>Op de dag dat alle bomen zwijgen,<br />
met bladeren verstard in de wind,<br />
en alle wateren blijven,<br />
op hun plek, rond de uitgesleten gaten.<br />
<br />
En alle riet werd goud in de morgen<br />
en zilver in de dag<br />
en blinkend als liefde in de nacht.<br />
<br />
En jij dreef in je mandje op dat water<br />
gelijk Mozes.<br />
En jij had met je handjes beminning op mijn rug getekend.<br />
En jij wist alle bochten in alle magen van elke koe. <br />
<br />
Dan nog waren er wateren en zeeën en verre werelden<br />
waarin de mensen besloten<br />
dat het Nooit Meer ochtend werd.<br />
Dat de avond stierf<br />
in een bed<br />
ingewreven met bloed.</center>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-69935108188987110402011-05-08T22:05:00.000+02:002011-05-08T22:05:54.399+02:001 jaarIk besef me ineens: precies vandaag heb ik een jáár dit blog. Jeetje. *Stiekem een klein verjaardagsfeestje viert*Unknownnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-57736198569305724492011-05-04T19:55:00.003+02:002011-09-05T19:14:18.045+02:00Een clerihew<br />
<center>Prins William uit Engeland<br />was zojuist in de bruidsuite aanbeland,<br />het was er zo rommelig, hij ging er spontaan van zweten<br />en riep: ‘wie heeft hier zo lopen Kate-en!’<center><br /><br /><a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Clerihew">Klik</a> </center><center>(om te weten wat een clerihew is)<br /></center></center>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-43332525813575560982011-04-22T17:28:00.005+02:002011-04-23T09:35:39.319+02:00Roodkapje <center>Roerend in oude bietenlucht - soep als roze<br />onderbroekjes en slijmerige pap. Borsjtsj<br />- of: rode bietensoep. Ze dacht ‘net bietenpap’<br />dat was immers net zo’n plakkerig drama:<br />kleverige klontjes, smaakloos als de papieren zak.<br />Altijd weer de bietenlucht. En verzadigd<br />pakte ze de mand, smeet ze over de rand - ‘o<br />je bieten rollen over de grond!’ En eentje was zo<br />écht rood als haar kapje, en tevens even goor.</center><br /><br /><i>Dit is een acrostichon, een naamgedicht, de eerste letters van elke regel vormen van boven naar onder gelezen een woord. In het geval van dit gedicht vormen niet alleen de eerste letters, maar ook de laatste letters (dan van onder naar boven) een woord. Niet mijn idee, wel interessant om eens te proberen. (: </i>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1546769757189558934.post-64390598031687012052011-04-15T22:07:00.000+02:002011-04-23T09:35:39.319+02:00Treinreiziger<center>Ik ken het stof van alle wegen.<br /><br />In mijn handen roet van drieëntwintig locomotieven,<br />en twee maal achtenveertig spoorwegen. In mijn<br />herinnering het ijzervijzel en het roest onder de rode<br />avondzon en roodverbrande hoofden:<br /><br />oude meneren zonder petjes op<br /> leren het nooit.<br /><br />Ik ken het schijnsel van alle lampen.<br /><br />In mijn ogen de Melkweg en haar gevlekte staart, de<br />drie miljoen achtendertigduizend twee sterren die<br />me achterbleven en die honderden<br />voor mij: die heb ik gekend en ik het erover<br />gezwegen. <br /></center>Unknownnoreply@blogger.com0