ik zou je in deze woorden
willen wikkelen
de nacht op je
lippen willen leggen waaruit ze dan
langzaam omlaag
vloeit en glijdt in de holen van
je lichaam
het kuiltje in je
kin de kwetsbaarheid tussen
je sleutelbeenderen
vult
met duisternis
zonder jou te zien of
mijzelf zonder te weerspiegelen
in het één of ander dan wel
je netvlies in te branden
zonder daadwerkelijk te zijn slechts
een schemering van een aanraking slechts
een halve bekentenis iets als
vergeten na een nacht vol drank
Geen opmerkingen:
Een reactie posten