nooit eens heb gezien. ’t Was vast een nare
aangelegenheid of heel slecht zicht - door te
veel mist, misschien.
Ach jee, wat moet ik dan ook met een onderwerp
zó vaag als deze, hij bestaat bij voorbaat niet,
die hele toekomst is nooit bewezen, je moest
altijd tot ‘morgen’ wachten,
en daar is men bij gebleven.
En zelfs dán, waar ben je dan? Sta je
mórgen bij het krieken van de dag, te schreeuwen:
‘de toekomst! het is werkelijk waar gebleken!’
herinnert je overbuurvrouw je er
vriendelijk - docht dringend - aan
dat het nog evenzeer heden is,
als het dat al was,
een uurtje geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten