toch zijn hier nog zoveel lijken
dat de eikenboom steeds zucht
al laat de spar
niets blijken
zijn wortels omvatten tien schavuiten
waarvan men de naam nog weet
die liggen nu voor eeuwig buiten
zij hebben het nooit meer heet
ze zijn niet bang, ze zijn verloren
in het gedonder van een oude strijd
hoeveel baby’s ook zijn geboren
een leven dat verliest
is voor altijd kwijt
men kan wel huilen van verdriet
of lintjes verstrekken van moed en eer
nooit stopt men het bloedvergiet
of ergens anders begint ’t weer
slechts de bomen blijven
Een oud gedicht, nog geschreven naar aanleiding van een excursie naar Ieper. Je weet het wel, Eerste Wereldoorlog, loopgraven, ratten en gas. Vooral heel veel naamloze doden.
O je begin is zo goed! De rest ook hoor, maar dat begin vond ik gewoon echt goed. Dat kinderachtige toontje (nou ja past niet helemaal, weet niet hoe ik het anders moet omschrijven) Het lijkt op Annie M.G Schmidt, vind ik erg goed. Het trekt je in het gedicht.
BeantwoordenVerwijderenHihi, ik moest eerder denken aan de Tweede Wereldoorlog. Zo heeft iedcereen zijn eigen leefwereld er bij, blijkt wel weer.
Mooi gedaan, toen bleek al dat je talent had! En dat is uitgegroeid tot geweldig veel talent.
Liefs,
Kind, ik kan het niet genoeg zeggen:
BeantwoordenVerwijderenJij hebt talent talent talent
wauw!
Lotte
ps.
Doe er iets mee! :)