Ik wil zien dat je niet perfect bent

ik omarm de regen. zijn ogen zijn grijs en levenloos. ik houd van de
manier waarop dingen breken. altijd met meer poëzie dan ze
leefden. alsof ze hun laatste ademtocht

uitschreeuwen.

er zijn geen namen nodig. het vibreert - de
radiotor en de radio maken muziek. what’s in a name?

ik houd van de manier waarop jij valt. kapot. ik droom erover
duw je over het randje. over de maneschijn die je levenloze
lichaam beschijnt. stoffig neerdaalt op die mooie haren van je. want
’s nachts zijn alle dagen grijs.

ik vind het stof in de wegen. ik tel de sterren aan de hemel in de
hoop dat iets eindeloos zal zijn. ik wil alles weten en dan sterven. ik wil
niet meer zo naïef zijn. ik wil

ik wil zoveel.

ik wil kapot. schreeuwen. ik krab met mijn handen over mijn huid tot
het bloed tevoorschijn kruipt. ik wil alles doden om te zien hoe het zal
sterven. hoe nodig vindt het zijn eigen leven. wil het

vechten?

de ruis in mijn stem overschreeuwt mijn gedachten. ik kan niet meer
denken. het klopt en kolkt en ruist in mijn hoofd. ik gil in de zwarte
nacht. de zwarte nacht. de schaduwen begroeten me. ze kennen mijn namen
en ik voel me als de duivel. ik wil je verbranden en het

roet over de daken uitstrooien. ik wil de herinneringen koesteren. ik wil
ze dromen en ze allemaal kennen. ik wil het zwart van je lichaam mengen met
het eeuwige wit van de maan en zien dat het grijs wordt.

ik wil zien dat je niet perfect bent.