Ik tekende hartjes op de kinderkopjes voor je huis. Ik gaf ze vleugels en vertelde mijzelf dat ze zouden zweven. In het holst van de nacht zouden ze zachtjes opstijgen naar je slaapkamerraam.
Magische spreuken fluisterend knielde ik neer bij de rozige vormen. Spoedig zouden zij langs je wangen strelen en door je wimpers glippen, op weg naar je dromen. Fluisterend over mijn liefde, vervlechtend in een romantisch duet.
(Misschien zou dat je overtuigen.)
De volgende ochtend trof ik de stoep nat aan. Mijn hartjes waren op de stoep gestorven en hun duizenden tinten waren weggespoeld. Ik huilde.
(Niet om mijn tekeningen, maar om de krijtstrepen op jouw gezicht.)
Nieuwe layout, oud prozaatje. ;)
Magische spreuken fluisterend knielde ik neer bij de rozige vormen. Spoedig zouden zij langs je wangen strelen en door je wimpers glippen, op weg naar je dromen. Fluisterend over mijn liefde, vervlechtend in een romantisch duet.
(Misschien zou dat je overtuigen.)
De volgende ochtend trof ik de stoep nat aan. Mijn hartjes waren op de stoep gestorven en hun duizenden tinten waren weggespoeld. Ik huilde.
(Niet om mijn tekeningen, maar om de krijtstrepen op jouw gezicht.)
Nieuwe layout, oud prozaatje. ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten