Labels

woensdag 2 november 2011

Ik kan niet meer huilen...


Ik kan niet meer huilen want
mijn tranen zullen nog drie landen
doen overspoelen die tot heden de dans
ontsprongen zijn. Alles is uit den boze:
eten nog het meeste. Je weet dat elke hap
een ander vier happen ontneemt
van plaatsen waar de grond nog vruchtbaar is.

Want waar de grond nog vruchtbaar is zijn de mensen hongerig.
We hebben onszelf tot God durven benoemen
en we knippen de verkeerde draden door
tot alles deze kant oprolt.
Gentechnologie is een loze belofte
in een wereld als dit:
alleen de tomaten raken voller van water
terwijl monden verdrogen.

Terwijl de monden verdrogen duurt het nog vele jaren
tot wij eindelijk eens sterven mogen.
Tot de aarde onze huid mag straffen voor al wat wij misdeden,
maar we vullen de bedden met rimpels en kwijl en geven het eten.
Euthanasie helaas nog niet verplicht.
We rekken eindeloze levens.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten