Mus

De zeevogels traag
in de lucht gekerfd:
hun vleugels verstard
en hun roep
onbedaarlijk
als de horizon
de ruimte tart.

Ik zou niet willen dat je giftige appels at
- komkommer of taugé, het is mij om het even -
de heksen zouden komen.
Je bent te bruin
te lief
te zacht.
Je hebt al bijna borsten.

En als je toch langzaam loslaat
van je lijmlaagje,
zullen we de spijkers scherpen,
zullen we je verzekeren
van altijd-hieren nimmer elders.