In mijn handen roet van drieëntwintig locomotieven,
en twee maal achtenveertig spoorwegen. In mijn
herinnering het ijzervijzel en het roest onder de rode
avondzon en roodverbrande hoofden:
oude meneren zonder petjes op
leren het nooit.
Ik ken het schijnsel van alle lampen.
In mijn ogen de Melkweg en haar gevlekte staart, de
drie miljoen achtendertigduizend twee sterren die
me achterbleven en die honderden
voor mij: die heb ik gekend en ik het erover
gezwegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten